Obliczanie wartości i wektorów własnych krok po kroku
- Na starcie daną masz macierz kwadratową (wyłącznie), powiedzmy . Tylko.
- Obliczasz macierz gdzie to jakaś liczba, która jest niewiadomą, a to macierz jednostkowa (czyli kwadratowa, która ma jedynki na przekątnej, a poza nimi same zera).
- Liczysz wyznacznik macierzy .
- Ten wyznacznik to tzw. równanie charakterystyczne macierzy. Przyrównujesz go do zera i liczysz jego pierwiastki. Te pierwiastki to właśnie wartości własne macierzy. Oznaczasz je .
- Pierwiastki wstawiasz kolejno do równania: , gdzie jest niewiadomym wektorem (czyli macierzą jednokolumnową). Rozwiązujesz te równanie. Rozwiązaniem będzie pewien zbiór wektorów , z których każdy można nazwać wektorem własnym.
Przykład 1 (z macierzą kwadratową 2 stopnia)
Oblicz wektory i wartości własne macierzy .Zadanie rozwiązuję krok po kroku według schematu wyżej.
1.
2.
3.
4.
Wartości własne macierzy to: i .
5.
Dla :
Stąd (mnożąc macierze po lewej i przyrównując do odpowiedniego elementu macierzy po prawej):
Czyli musi być spełniona zależność:
Równanie to spełnia nieskończenie wiele par i , zatem ma ono nieskończenie wiele rozwiązań. Czyli wektorów własnych dla wartości własnej jest nieskończenie wiele. Na przykład ustalając sobie otrzymam , czyli . Przykładowy wektor własny zatem to:
Ogólnie zaś wektory własne będą miały współrzędne:
bo z zależności można wyliczyć, że .
Dla :
Teraz (znowu mnożąc macierze po lewej i przyrównując do odpowiedniego elementu macierzy po prawej):
Układ jest – jak zawsze tutaj – nieoznaczony (ma nieskończenie wiele rozwiązań), ale mam zależność:
Równanie to spełnia nieskończenie wiele par, w których , zatem ma ono nieskończenie wiele rozwiązań. Czyli wektorów własnych dla wartości własnej jest nieskończenie wiele i ogólnie mają równanie:
Na przykład ustalając sobie otrzymam wektor własny:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz